Land art and site specific sculpture - land art uses the environment and its scale as its material. Concrete art is expressed in material itself with which the artist introduces her non-representational objective. Public art can be viewed and accessed by observers.
click the images for next

sculpture by Lucien den Arend - HOME

cv | works | sculptures | site specific | environmental | land art | architectural | publications | exhibitions | symposia/lectures | cities | encounters | accounts

DE GELDERLANDER
boulevardblad - allures en onderbroekenlol

De Gelderlander heeft in april 2008 een artikel over mijn omgevingskunstwerk urban oasis gepubliceerd

Een collega stuurde mij op mijn verzoek een tekst die in april (2007) in De Gelderlander heeft gestaan.

Ik had van een kennis hier in Finland vernomen dat hij, bij een bezoek aan zijn schoonfamilie in Ede, Gelderland, een artikel had gelezen over mijn omgevingsproject in de wijk De Rietkampen, ook in Ede. Mijn collega kent de regiochef van de krant en had hem gevraagd om dit artikel voor mij op te zoeken. Dit lukte en ontving ik vorige week een email met de tekst uit De Gelderlander.

De Gelderlander en het kunstwerk in de Riekampen, Ede
dit is een deel van het omgevingsproject, urban oasis - De Rietkampen, Ede - gerealiseerd in de periode 1989/1993

Toen ik het artikel las begreep ik wederom waarom ik Nederland verlaten had. De kortzichtige, kwasie lollige manier van het afkraken wat men niet begrijpt, of wil begrijpen. Op zo'n artikel moest ik toch kunnen reageren. Ik heb dus de regiochef van De Gelderlander per e-mail gevraagd tot wie ik mij moet wenden om een ingezonden reaktie geplaatst te kunnen krijgen, maar kreeg geen antwoord en doe het dus online opdat het op deze manier meer gezien zal worden:

"Geachte Heer,

Via een collega ontving ik, op mijn verzoek, onderstaand artikel. Een Finse kennis had in April, bij zijn bezoek aan Nederland het artikel gezien. Nu begrijp ik waarom hij het niet meebracht voor mij.

Weet u tot wie/welk adres ik mij kan richten om een ingezonden reaktie opgenomen te zien worden in 'De Gelderlander'? De schrijver, die overduidelijk lollig probeert te zijn ten koste van mij dient een repliek in dezelfde krant, onder ogen te krijgen; en de lezers die hij/zij niet hoog inschat, verdienen het niveau van deze schrijver, aan de hand van objectiviteit betreffende achterstallig onderhoud en vandalisme, benadrukt te zien.

Is het ook mogelijk dat ik een exemplaar van de betreffende krant ontvang; of een knipsel - al of niet digitaal?

Met vriendelijke groet,

Lucien den Arend"

Het is jammer dat ik tot nu toe geen antwoord hierop heb gekregen. Het lijkt mij daarom even veel effect te hebben - zo niet meer - om met deze pagina ervoor te zorgen dat mensen, die De Gelderlander, of het onderwerp waarover geschreven wordt, op het internet zoeken, op deze pagina terecht komen.

Het onderstaande artikeltje getuigt inderdaad van een minachting voor alles wat met kunst te maken heeft; maar tegelijkertijd spreek er een minachting voor de lezers van De Gelderlander uit. Het ontbreekt hem/haar aan enige objectiviteit of kennis van het onderwerp waarover hij (ik neem aan dat het een man moet zijn) schrijft. Hij gebruikt de zichtbare effecten van achterstallig onderhoud alsof het zo door de ontwerper zo bedoeld en gemaakt is. Hij presenteert de prestatie van een of andere puberale lolbroek (wellicht toekomstige journalist van De Gelderlander) als een tot het kunstwerk behorend detail.

De schrijver van dit verhaaltje heeft niet eraan gedacht eens op het internet te zoeken naar 'Lucien den Arend ede', 'Arend ede' of gewoon naar mijn naam. Of hij heeft dit opzettelijk niet gedaan, want dan viel er minder uit zijn duim te zuigen. Met puberale onderbroekenlol - gepresenteerd als journalistiek - poogt hij de beeldende kunst omlaag te halen en in een kwaad daglicht te stellen zoals Geert Wilders zich met zijn puberale politiek op de domme massa richt. Bij hem is het niet de beeldende kunst maar zijn het de buitenlanders die makkelijke slachtoffers lijken.

Ik druk de tekst van het artikel uit De Gelderlander hieronder af - en doe dat nogmaals daaronder, waarbij ik aangeef waar de objectiviteit in het geding is gebracht.

uit De Gelderlander van april 2007

"Gedroogde toefjes slagroom voorzien van een touwtje.
BUITEN BEELD - Snufje natuur lucht geschokte waarnemer op

Een eenzaam kunstwerk op een plein, rotonde of straathoek... Alles heeft een verhaal. Kunst in de regio. Kunstwerk: Geen titel van Lucien den Arend.

Locatie: Trumandreef in Ede.

Een plek die meer uitnodigt tot waarnemen dan betreden. Dat was de opzet van Lucien den Arend toen hij in 1991 de eerste Edese 'omgevingskunst' op de Trumandreef creëerde. De kunstenaar is verrassend goed geslaagd in zijn opzet. De flets verkleurde betonwanden en grauwe kade, die de rechthoekige vijver tussen een flat en basisschool De Rietkampen inklemmen, ogen zo gastvrij als de poorten van de Extra Beveiligde Inrichting in Vught.

Twee blokken in de kleuren grijs en geel vormen de afstotelijke entree van de omgevingskunst. Manshoge wanden in viezig rood, zwart en wit bakenen een betonpad af dat naar de 'kade' bij de plomp leidt. Op de omvangrijke betonnen wal staan zwarte bankjes en jaren-zeventig plantenbakken van grintbeton. Een gele prullenbak siert de rode wand.

Vale vlekken verraden dat het enorme rode oppervlak behalve onthutst monsteren eveneens uitnodigt tot het spuiten van graffiti. Ook een ander opvallend staaltje van 'straatkunst' openbaart zich op de muur. Vijf gedroogde toefjes slagroom voorzien van een touwtje, blijken bij nadere bestudering vervormde tampons te zijn.

Sterk contrasterend met de grote betonbak zijn de zeven moerascipressen die op evenveel eilandjes in het bruine water staan. Zij vormen een rechte lijn met zeventien soortgenoten langs een sloot, die op de vijver uitkomt. De exotische bomen voelen zich duidelijk niet thuis in de betonbak. Na zestien jaar hebben zij nog steeds geen imposante luchtwortels ontwikkeld. De eenden hebben zich beter aangepast aan hun omgeving. Zij eindigen hun vlucht luid snaterend met een grote plons in de plomp. Een verdwaalde meerkoet scharrelt ondertussen onbezorgd rond op een van de eilandjes. Het snufje gecultiveerde natuur lucht de geschokte waarnemer op."

Onderstaande tekst heb ik in blauw aangegeven waar De Gelderlander het niet zo nauw neemt met de objectiviteit - om over de ethiek nog maar niet te spreken.

 

uit De Gelderlander van april 2007 (in blauw mijn reakties)

Gedroogde toefjes slagroom voorzien van een touwtje hier begint de onderbroekenlol van De Gelderlander.
BUITEN BEELD - Snufje natuur lucht geschokte waarnemer op
 

Een eenzaam kunstwerk op een plein, rotonde of straathoek... Alles heeft een verhaal. Kunst in de regio. Kunstwerk: Geen titel enig onderzoek had uitgewezen dat het werk wel een titel heeft van Lucien den Arend.

Locatie: Trumandreef in Ede.

"Een plek die meer uitnodigt tot waarnemen dan betreden het kunnen betreden van de door mij ontworpen kade, laag bij het water, was mijn hoofd uitgangspunt. In de oorspronkelijke opzet van de wijk was het water niet meer dan een rechthoekig bassin - zo'n drie meter onder het maaiveld - voor het opvangen van het overtollige hemelwater. Ik ontwierp een brede kade, onder langs het water, en in plaats van twee trappen aan de rechter en aan de linker zijde, die de moeite van het betreden ontmoedigden omdat je eerst naar beneden gaat en dan weer naar boven naar hetzelfde parkeerterreintje, heb ik een stalen balkon aan de brug ontworpen met een trap die het mogelijk maakt om het onaantrekkelijke parkeerterreinte te ontlopen. Beneden bij het water is stilte (afgezien van een borrelende bron (fontein) die ik in het verlengde van de door mij ontworpen rij moerascipressen gerealiseerd heb, De moerascipressen geven een uitheems karakter aan de plek; daarnaast bieden zij mogelijkheden voor vogels; vandaar dat ik het als een oase in een verstedelijkte omgeving zie - en gaf ik deze omgeving de titel urban oasis. Het werk van een beeldend kunstenaar is primair gericht op de waarneming - het werk van een stedenbouwkundige is hoofdzakelik gericht op het gebruik/betreden; de grens tussen beide uitgangspunten is niet hard. Dat was de opzet van Lucien den Arend toen hij in 1991 de eerste Edese 'omgevingskunst' op de Trumandreef creëerde. De kunstenaar is verrassend goed geslaagd in zijn opzet eerst een onwaarheid poneren om vervolgens zijn kwinkslag kwijt te kunnen. De flets verkleurde betonwanden ik ga er bij mijn werk van uit (evenals een architect of autofabrikant) dat er regelmatig onderhoud gepleegd wordt. De puberale schrijver denkt kennelijk nog dat omgevingskunst geen onderhoud behoeft; hij wast zeker zijn bromfiets ook nooit en grauwe kade met een rode wand van bijna tachtig meter lang, die de rechthoekigede rechthoek van de Gelderlander  oorspronkelijk driehoekige geprojecteerde vijver is door mij in oppervlak verdubbeld waarbij een diagonaal van moerascipressen deze in twee driehoeken verdeelt - om de doorsnijding van twee - onder een hoek met alkaar staande stedenbouwkundige gebieden te synthetiseren tussen een flat en basisschool De Rietkampen inklemmen ik klem niets in. Ik heb dit gegeven gebruikt om door middel van de diagonale rij moerascipressen een visuele uitvlucht langs de oude waterloop gemaakt. De ruimte van het wateroppervlak heb ik verdubeld, ogen zo gastvrij als de poorten van de Extra Beveiligde Inrichting in Vughtvoorbeeld van De Gelderlander - boulevardblad niveau  zo'n naam heeft hij bij gebrek aan beter wel nodig - doch indrukwekkend voor een publiek op waarop hij zich denkt te richten; hij schat het niveau van de gemiddelde De Gelderlander lezer kennelijk niet hoog in.

 

Twee blokken in de kleuren grijs en geel vormen de afstotelijke superlatieven doen het altijd goed bij een gebrek aan de juiste terminologie entree van de omgevingskunst omgevingskunst heeft geen entree - andere kunst ook niet. Manshoge wanden in viezig RAL 2002 is geen viezig rood; het is vermiljoenrood. Maar als het verkleurd is en in geen vijftien jaar geschilderd, ziet elk verfoppervlak er zo uit rood, zwart en wit ja, kleuren hebben namen bakenen een betonpad een poging om het woord 'beton' als negatieve term in te brengen; het is een voor rolstoelen verplichte baan die in tweede instantie diende te worden meegenomen in het ontwerp af dat naar de 'kade' aanhalingtekens zijn het instrument van de onbekwame spreker en schrijver bij de plomp een term die een blaag gebruikt wanneer hij niet bij machte is om over waterpartij, reservoir of vijver te spreken leidt zonder de inbreng van mij zou op deze locatie er ook een (kleinere) waterpartij gekomen zijn als reservoir/opslag. Op de omvangrijke betonnen hij wil niet 'kade' schrijven wal staan zwarte bankjes en jaren-zeventig plantenbakken van grintbeton deze zijn later door de gemeente toegevoegd. Een omgeving is trouwens levend - en als de schrijver eens wat verder kijkt zal hij ontdekken dat er overal in de stedelijke omgeving van alles komt en gaat. Een gele prullenbak siert 'siert' is de expertise van De Gelderlander schrijver; ook die is niet door mij ontworpen of daar gemonteerd. Zou het trouwens kunnen dat geel de kleur is van alle prullenbakken in Ede? de rode wand.

Vale vlekken verraden dat het enorme rode oppervlak behalve onthutst monsteren eveneens uitnodigt tot het spuiten van graffiti helaas is dat het geval met elk oppervlak dat in een tolerant land ontstaat. Zou de schrijver dan steden willen bouwen zonder oppervlakken?. Ook een ander opvallend staaltje van 'straatkunst' openbaart zich op de muur. Vijf gedroogde toefjes slagroom voorzien van een touwtje, blijken bij nadere bestudering vervormde tampons te zijn door het woord 'straatkunst' tussen aanhalingstekens te zetten denkt de schrijver zich te vrijwaren van manipulatie van de lezer; het verschijnsel dat hij nodig nader moest bestuderen heeft evenwel niets van doen met mijn uitgangspunten - inderdaad een blaag, deze jongen van De Gelderlander.


Sterk contrasterend dat contrast was ook mijn opzet met de grote betonbak zijn de zeven moerascipressen er zijn vierentwintig moerascipressen die dienen te contrasteren met de orthogonaal geplaatste vlakken die de De Gelderlander schrijver een betonbak noemt - weinig subtiel, maar wat kan je verwachten van een artikel in een krant van dit niveau - om over de schrijver maar te zwijgen? Het gaat inderdaad slecht met de kwaliteit van dagblad De Gelderlander . (Goede) journalisten aantrekken lukt kennelijk niet. Zeven van de moeras cipressen staan nog op eilandjes, die in de loop van de tijd zullen te verdwijnen zodat de bomen vrij in het water staan. Moerascipressen kunnen in het water groeien en ontwikkelen dan luchtwortels die op evenveel eilandjes in het bruine alsof ik bruin water ontworpen heb; hij slaat zijn lezers inderdaad niet hoog aan. Misschien was hij daar toen de waterparijen in Ede uitgebaggerd werden water staan. Zij vormen een rechte lijn met zeventien soortgenoten langs een sloot, die op de vijver uitkomt. De exotische bomen voelen zich duidelijk niet thuis in de betonbak . Na zestien jaar hebben zij nog steeds geen imposante luchtwortels ontwikkeld deze - would be - journalist heeft zo te zien zijn huiswerk, al of niet opzettelijk, niet gedaan. De luchtwortels (let op de naam jonge man) verschijnen pas wanneer de tijdelijke eilandjes, zoals indertijd afgesproken, geleidelijk aan verdwijnen en de bomen meer behoefte gaan krijgen aan zuurstof die de wortels anders uit de grond opnemen. Dan nog zijn wij hier niet in de Everglades, met eb en vloed. Hij zal nog een tijdje moeten wachten. Als hij trouwens even naar de bomen toegelopen was dan had hij de beginnende luchtwortels kunnen zien. De eenden hebben zich beter aangepast aan hun omgeving. Zij eindigen hun vlucht luid snaterend met een grote plons in de plomp. Een verdwaalde meerkoet scharrelt ondertussen onbezorgd rond op een van de eilandjes een verwaalde leverancier van verhaaltjes voor De Gelderlander scharrelt wat rond in Ede. Het snufje gecultiveerde natuur lucht de geschokte waarnemer (hij is zeker nog niet bekwaam om waar te kunnen nemen) op sfeermakerij door simplistisch suggestief schrijven. Wat mij schokt is achterstallig onderhoud en journalistjes die dat aangrijpen om een zoveelste sappig verhaaltje aan een krant te slijten - een krant, die bij gebrek aan beter dat nog publiceert ook."

 

reaktie op De Gelderlander door Lucien den Arend
Lucien den Arend


search this site

3D anaglyph photographs of my sculpture
works©author: Lucien den Arend
© 1998/present denarend.com Google
this site was developed by DutchDeltaDesign
Penttilä
Seppäläntie 860  51200 Kangasniemi Finland
telephone +358 (0)44 264 12 12
 vCard Lucien den Arend - Qr code
HOME
new on this site
vantablack
use my translucent backgrounds of different opacity and color